Tanda: Alfredo de Angelis / Oscar Larroca

Ik pa laikam iemetīšu šeit savas mīļākās tango dziesmas. Šoreiz tā būs vesela tanda. Tiem, kas nezina: tanda – tās ir 3 vai 4 ritmiski / melodiski līdzīgas tango dziesmas, kuras milongā (tango deju pasākumā) atskaņo pēc kārtas un kuras viens dejotāju pāris parasti dejo kopā.

Šoreiz tandu veido viens no mana pēdējā laika iemīļotākajiem tandēmiem Alfredo de Angelis orķestris un Oscar Larroca kā dziedātājs (otro dziesmu viņš dzied duetā kopā ar citu slavenu tango dziedātāju Carlos Dante). Šo dziesmu ieskaņošanas periods varētu būt 20. gadsimta 50. gadi, kad Larroka bija Alfredo de Angelis orķestra dziedātājs.

Un pats svarīgākais: šī tanda ir veltījums dzimšanas dienā Lailai! Lai labi dejojas, Laila! Un atceries: Buenosairesa Tevi gaida atpakaļ atplestām rokām!

¡Nos vemos pronto! ¡Te mando un abrazo enorme!

Pārējās trīs dziesmas, kā arī to vārdi (oriģinālā, protams) seko zemāk.

Un kurš ir Tavs šā brīža mīļākais tango orķestris? Varbūt tas man kalpos kā iedvesma kaut kad drīzumā uzveidot vēl vienu tandu ar Tavu iemīļoto orķetri / dziedātāju.

Vai, ja neesi kaismīgs tangero, vienkārši pastāsti, kurš ir Tavs iemīļotais tango (pavisam droši drīkst būt arī no 21.gadsimta;-).

En tus brazos

Yo me cegué en tus ojazos
y fui a caer en tus brazos.
Y entre tus brazos yo fui feliz,
porque te amé con delirio.
Yo fui a caer en tus brazos
y así llegué hasta el martirio;
te juro que enloquecí,
cuando por dentro me vi,
y comprendí lo que hacía.
Quiero mirar hacia Dios,
aunque me muerda el dolor,
aunque me cueste morir.

Por quererte llegué hasta el martirio,
cuando vi que mi casa dejaba
y, aunque mi alma en tus brazos quedaba,
te dejé, que es igual que morir.
¡Cómo duele en la carne el zarpazo!
¡Así duele escapar de tus brazos!
De tu brazos, que a mí se aferraban,
gritando: ¡Mi vida se irá si te vas!

Hoy, con el alma en pedazos,
temblé al pensar en tus brazos
y cada noche de horror grité,
grité tu nombre querido.
Quise volver a tus brazos
y al ver los pibes dormidos,
te juro que enloquecí
cuando por dentro me vi
y comprendí lo que hacía.
Quiero mirar hacia Dios
aunque me muerda el dolor,
aunque me cueste morir.

Cantando

Ya no tengo la dulzura de sus besos,
vago sola por el mundo, sin amor.
Otra boca más feliz será la dueña
de sus besos que eran toda mi pasión.

Hay momentos que no sé lo que me pasa,
tengo ganas de reír y de llorar.
Tengo celos, tengo miedo que no vuelva.
Y lo quiero, no lo puedo remediar.

Cantando yo le di mi corazón, mi amor,
y desde que se fue, yo canto mi dolor.
Cantando lo encontré, cantando lo perdí
Porque no sé llorar cantando he de morir.

Virgencita milagrosa, perdoname
si cantando esta canción que vive en mí
yo te pido que me traigas lo que es mío,
que tan pronto y sin motivo lo perdí.

Si es pecado querer tanto en esta vida
yo te pido, de rodillas, tu perdón.
Yo lo quiero tanto y tanto que me muero
si me faltan las caricias de su amor.

Soñemos

Yo sé que es imposible quererte y adorarte,
que es un pecado amarte y darte el corazón.
Pero no importa, ¡vida!, soñemos esta noche
aunque después lloremos mañana al despertar.

Soñemos,
que los dos estamos libres.
Soñemos,
en la gloria de este amor.
Soñemos,
que ya nada nos separa
y que somos cual dos almas
que nacieron para amar.

Soñemos,
que me quieres y te quiero.
No importa
que mañana, al despertar,
tus besos
se despidan de mis besos
y así nuestro embeleso
morirá con nuestro amor.

Yo sé que nunca nadie podría separarnos,
y aún no estando juntos nos une un mismo amor.
Acaso en otra vida muy juntos nos hallemos,
y nunca más lloremos la pena de este amor.

Prohibido

Yo sé que aunque tu boca me enloquece
besarla está prohibido sin perdón.
Y sé que aunque también tú me deseas,
hay alguien interpuesto entre los dos.
Quién pudo presentir que el verdadero amor
nos golpearía de este modo el corazón;
ya tarde, cuando estamos sin remedio,
prisionero de la equivocación!

El deseo nos junta
y el honor nos separa…
y aunque amar no es disculpa,
que salve de culpa, el amor…
tu destino es quererme,
mi destino es quererte.
Y el destino es más fuerte
que el prejuicio, el deber y el honor…

De otro brazo andarás por la vida,
pero tu alma estará donde estoy…
Por prohibido que sea
que en mis brazos te tenga!
En el mundo no hay fuerza que pueda prohibir
que te quiera…
y me mate este amor.

No es culpa si la vida en su designio
cruzó nuestros caminos al andar.
Ni es culpa si este amor que está prohibido
ha entrado en nuestras almas sin llamar.
Debemos doblegarnos y sufrir los dos
por esta amarga y más que cruel separación…
Mas nunca el corazón podrá, aunque queriendo,
renunciar al derecho de este amor.

Ir ko piebilst?